عبدالحسین حائری

حائری، عبدالحسین (1306 – 1394 خ)

Haeri, Abdolhosain

کتاب‌شناس، فهرست‌نگار و نسخه‌شناس

حائری، در سال 1306 خ، در قم متولد شد. او در همان کودکی، قرآن و خواندن و نوشتن را در مکتب فراگرفت و سپس مقدمات عربی را نزد پدرش، آقا میرزا احمد حائری، آموزش دید. او فقه و اصول را نزد اساتیدی همچون مرتضی حائری (دایی‌اش)، محمد صدوقی و سید محمدرضا گلپایگانی فراگرفت و در سن 24 سالگی به درجة اجتهاد رسید. وی بعد از آن به تهران آمد و عضو هیأت مؤلفان لغتنامة دهخدا شد و بر چاپ چند جلد از آن نیز نظارت داشت. حائری نظریة بازنویسی تاریخ علم بر اساس بازنویسی فهارس نسخ خطی را مطرح کرد که باعث دریافت جایزة جهانی شد.

او به دعوت تفضلی، معاون کتابخانة مجلس، وارد این کتابخانه شد و در آنجا نسخه‌های خطی را به او نشان دادند و از همان موقع شروع به نسخه‌شناسی و فهرست‌نگاری کرد. وی پس از تأسیس اداره بررسی و تحقیق در کتابخانه، مسئولیت آنجا را بر عهده گرفت و در سال 1363 خ، ریاست کتابخانة شماره دو مجلس به او سپرده شد و در سال 1368 خ، به عضویت هیأت امنای کتابخانه‌های عمومی کشور درآمد. همایش نکوداشت استاد حائری در 26 شهریور 1394 خ، از سوی کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای ملی، به پاس نیم قرن فعالیت وی در عرصۀ نسخه‌های خطی و فهرست‌نویسی، برگزار شد.