اِتينگهاوزِن، ريچارد

اِتينگهاوزِن، ريچارد (1906 – 1979 م)

Ettinghausen, Richard

ايران­شناس و هنرشناسِ آلماني

اتینگهاوزن، متخصص هنرشناسي ايراني و اسلامي بود. وی در دانشگاه در زمینة معارف اسلامی به تحقیق پرداخت و در سال 1931 م، با تألیف پایان‌نامه‌ای دربارة یک موضوع قرآنی در فرانکفورت به دریافت درجة دکتری نائل شد. وی در سال 1934 تا 1937 م، به یاری مؤسسة امریکایی «هنر و باستان‌شناسی» به امریکا رفت و با آرتور پوپ آغاز به همکاری کرد. همچنین در مؤسسة هنرهاي اسلامي دانشگاه نيويورك مشغول به كار شد و همزمان مشاور موزة متروپوليتن (قسمت اسلامي) نیز بود. او به زبان فارسی نیز صحبت می‌کرد و در سال‌های 1938 تا 1944 م، در دانشگاه میشیگان به تدریس زبان فارسی می‌پرداخت. وی در باب هنر ايراني و سير و تاريخ آن، از صاحبنظران و محققان بنام است. همة تأليفات و نوشته­هاي او، استادانه بوده است. در بسیاری از تحقیقات مربوط به هنر اسلامی به آثار اتینگهاوزن استناد شده است. هر چند اتیگهاوزن در این تلاش، ادامه ‌دهندة راه و روش زاره و کونل بود، اما می‌توان گفت که وی به بررسی تطبیقی آثار هنر اسلامی اهتمام داشت. وی به دریافت نشان «لیاقت» از آلمان نائل شد. او در سال‌های 1931 تا 1933 م، معاون بخش اسلامی موزة دولتی برلین؛ در سال‌های 1937 م، به مدت یک سال دانشیار هنرهای اسلامی انستیتوی هنرهای زیبایی دانشگاه نیویورک؛ در سال‌های 1938 تا 1954 م، سردبیر و نویسندة مجلة هنر اسلامی؛ در سال 1947 تا 1967 م، موزه‌دار بخش هنر خاور نزدیک در گالری هنری فریر واشینگتون؛ در سال 1954 م، نمایندة انستیتوی اسمیت سونین در جشنوارة هزارة ابن‌سینا و از سال 1960 تا 1967 م، استادیاری انستیتوی هنرهای اسلامی دانشگاه نیویورک را بر عهده داشت. از آثار او شش هزار سال هنر ایرانی و بررسی‌های تصویرنگاری اسلامی؛ از بیزانس تا ایران ساسانی و دنیای اسلامی؛ هنر و معماری اسلامی؛ ایلخانان؛ هنر سامانی و هنر غزنوی را می­توان نام برد.