بنونيست، اِميل

بنونيست، اِميل (1902 – 1976 م)

Benveniste , Emile

ايران‌شناس و زبان‌شناس فرانسوي

بنونیست، از درخشان‌ترين چهره‌هاي زبان‌شناسي تاريخي و دستور مقايسه‌اي زبان‌‌هاي هند و اروپايي و زبان‌شناسي عمومي است. از مهم‌ترين تأليفات او، كتاب مسائل زبان‌شناسي عمومي است كه از آثار برجستة زبان‌شناسي اين دوره به حساب می‌آید و به زبان‌هاي ايتاليايي، اسپانيايي، انگليسي و روسي ترجمه شده است. او کتاب دستور زبان فارسی میانه را بازنگری کرد و در سال 1931 م، به چاپ رساند. وی در سال 1944 م، از سوي انجمن ايران‌شناسي فرانسه، به تهران آمد و موفق به دريافت درجۀ دكتري افتخاري، از دانشگاه تهران گرديد. بنونیست، در سال 1963 م، با ژیلبرلازار و لویی ماسینون بنیاد مطالعات ایرانی را در دانشگاه سوربن دایر کرد و خود ریاست آن را به عهده گرفت. آثار او دربرگیرندة 18 کتاب و 591 مقاله بود. بیشتر پژوهش‌های وی دربارة اثرهای به جا مانده از پارسی میانه، دستور زبان اوستایی، بررسی واژه‌ها و اصطلاحات پارسی باستان و اوستایی، نظام طبقاتی ایران باستان، پزشکی در ایران باستان، وام واژه‌های ایرانی در زبان ارمنی، متن‌های سغدی و موضوعاتی از این دست است. از آثار او طرح دستور زبان سغدی؛ دین ایرانی بر پایة متن‌های یونانی؛ مصادر اوستایی؛ مغ‌ها در ایران باستان و … را می‌توان نام برد.