و فوشهکور، شارل هانری
دو فوشهکور، شارل هانری (1925 م )
De Fouchecour, Charles Henri
فارسیپژوه و زبانشناس فرانسوی
پدر فوشهکور، مهندس راه‌آهن بود و آن‌ها در مراکش زندگی می‌کردند. زندگی در مراکش این فرصت را برای او فراهم آورد تا اندکی با تمدن اسلامی آشنا شود. روزی یکی از اساتید زبان عربی به او پیشنهاد کرد: «اگر به تمدن اسلامی قرون وسطی علاقه دارید، لازم است با زبان و ادبیات ایران آشنا شوید، زیرا ایرانیان در تأسیس این تمدن نقش اصلی ایفا کرده‌اند». بنابراین فوشهکور، از سال 1968 تا 1971 م، در ایران به سر برد و به مطالعة نسخههای خطی پرداخت. او از سال 1974 تا 1979 م، مدیر بخش ایرانشناسی فرانسه در تهران بود و از سال 1984 م، استاد مطالعات زبان فارسی و از سال 1987 م، مدیر مؤسسه مطالعات ایرانی در دانشگاه پاریس بوده است. وی شاگرد هانری کُربَن و ژیلبر لازار بود که به بالاترین درجات علمی و دانشگاهی در مطالعات ایرانی دست یافته است. پژوهش در ادبیات فارسی، در طول بیش از سی سال دو فوشه کور را آنچنان به حافظ نزدیک کرد که از سال 1986 م، دست به ترجمة دیوان کامل حافظ زد. او با تسلط کامل بر زبان فارسی و شناخت دقیق سبک و زبان و دقایق هُنری شعر و تاریخ عصر حافظ، بیش از بیست سال از عمر خود را صرف ترجمة دیوان حافظ به زبان فرانسه کرده که این کار وی مورد توجه مجامع علمی جهان قرار گرفته است. این ترجمه را با مدل قرار دادن نسخة پرویز ناتل خانلری با دقت و وسواس فراوان نگاشت و به دنبال هر غزل چندین صفحه توضیح و تفسیر بر آن افزود. از دیگر آثار او دستور زبان فارسی را میتوان نام برد.