جلال آل احمد
جلال آل احمد
تخلص: ……….
قرن: چهاردهم هجری
سال تولد ـ فوت: 1302 ـ 1348 خ
محل تولد ـ زندگی ـ فوت: تهران ـ تهران ـ اسالم گيلان
دوران: پهلوی
آثار: مدير مدرسه؛ خسي در ميقات؛ غرب‌زدگی؛ زن زیادی؛ سه تار؛ دید و بازدید؛ از رنجی که می‌بریم؛ جزیزة خارک درّ یتیم خلیج‌فارس
توضيح: شايد مهم‌ترين ويژگي ادبي آل احمـد نثر او بوده باشد، پنـج اثـر جلال آل احمد را به طـور كلي مي‌تـوان در پنج مقوله يـا موضوع طبقه‌بندي كرد: 1. قصه و داستان 2. مشاهدات و سفرنامه‌ها 3. مقالات 4. ترجمه‌ها 5. خاطرات و نامه‌ها جلال آل احمد ادامه دهندة راهی بود که محمدعلی جمالزاده و صادق هدایت در ساده‌نویسی و استفاده از زبان و لحن عموم مردم در محـاورات، آغاز کرده بودند. در واقع این نـوع نوشتن و استفاده از زبان محاوره‌ای به وسیلة جلال به اوج می‌رسد و گسترش می‌یابد. ایجاد تشکل‌های ادبی و انتشار مقالات گوناگون از دیگر خدمات آل احمد به ادبیات معاصر است. در حقیقت در نیمه‌های دهة 1340 وی نقش پدرخواندة ادبیات ایران را ایفا می‌کرد. در سال 1387 برای اولین بار جایزة ادبی جلال آل احمد توسط دولت جمهوری اسلامی بنیان نهاده شد تا با این کار مقام اندیشه و حق‌جوی وی پاس داشته شود.
آل احمد در داستان‌هایش که غالباً خود زندگینامه نیز هست با جسـارت و صراحتی آشکار و انتقادی، به حـدیث نفس آدمی بیگانه از جمع می‌پـردازد که درگیر جدالی درونی میان باور و تردید است. پیشگامی او برای مشارکت در جریان‌های اجتماعی، مانند نقشی که در بنیانگذاری کانـون نویسندگان به عهده گرفت، او را به عنوان سخنگوی روشنفکران متعهد دهة 1340 خ، مطرح کرد.