احمد شاملو
احمد شاملو
تخلص: الف. بامداد و الف. صبح
قرن: چهاردهم هجری
سال تولد ـ فوت: 1304 ـ 1379 خ
محل تولد ـ زندگی ـ فوت: تهران ـ زاهدان، مشهد، مازندران، تهران ـ تهران، خاکسپاری در امامزاده طاهر كرج
دوران: پهلوی؛ جمهوری اسلامی
آثار: آهنگ‌هاي فراموش شده (مجموعه اشعار)؛ آيدا در آينه؛ مرثيه‌هاي خاك؛ كتاب كوچه (مجموعه)
توضيح: شاملو، شاعر، نویسنده، فرهنگ‌نویس، ادیب، مترجم ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. وی تحت تأثیر نیما یوشیج، به شعر نو روآورد، اما برای اولین‌بار در شعر «تا شکوفة سرخ یک پیراهن» که در سال 1329 با نام «شعر سفید غفران» منتشرشد، وزن‌ها را رها کرد و به صورت پیشرو، سبکجدیدی را در شعـر معاصر فارسی گسترش داد. از این سبک به «شعـر سپید» یا «شعر منثور» و یا «شعر شاملویی» یاد کرده‌اند. بعضی از منتقـدان ادبی او را تنهـا شاعر موفق در زمینة شعـر منثور می‌دانند. مجموعه کتاب کوچة شاملو بزرگ‌ترین اثر پژوهشی در باب فرهنگ عامیانة مردم ایران می‌باشد. آثار وی به زبان‌‌های سوئدی، انگلیسی، ژاپنی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمـانی، روسی، هلندی، رومانیایی، فنلاندی، کردی و ترکی ترجمه شده است.شاملو تنها شاعري است كه شعر منثـور را به تكامـلي رساند كه هنگام خواندن بعضي از اشعار او انسان هيچ‌گونه كمبودي احساس نمي‌كند. با اطمينان شعر وي را از جمله موفق‌ترين نمونه‌هاي شعر موزون در ادبيات معاصر ايران مي‌توان نام برد. زبان شعر شاملو شكوه و استواري زبان ديروز و طراوت و تازگي زبان امروز را در خود دارد.
شاملو به ادب کلاسیک فارسی، ادب مغرب زمین و فرهنگ مردم به یکسان علاقه داشت و در آثار شعری‌اش از آن‌ها بهره می گرفت. او چه در شیوة نیمایی و چه در شیوة منثور، آثاری در موضوع‌های تغزلی و اجتماعی آفرید و با بـه کارگرفتن زبانی فخیم برآمده از نثر کلاسیک فـارسی و آمیختنآن با زبان روزمره، سبکی تازه پدید آورد.