فوجِتی

فوجِتی (حدود 1830 – حدود 1900 م)

Phochettie

پزشک داروساز ایتالیایی

امیرکبیر، با توجه به اوضاع فرهنگی و بهداشتی حاکم بر ایران آن روز و شیوع بیماری‌های مختلف و اپیدمی‌ شدن بیماری‌هایی چون طاعون، وبا، جذام و غیره، دریافت که داروهای گیاهی به تنهایی ثمربخش نیست و نمی‌توان به کمک آن‌ها به مبارزه با این بیماری‌ها که هر روز جان هزاران نفر را می‌گرفت، پرداخت؛ بلکه تنها راه، استفاده از پیشرفت‌های نوین پزشکی است. به همین منظور صدراعظم، علاوه بر تأسیس دارالفنون دستور استخدام معلم داروسازی را هم صادر کرد. در نتیجه، داروسازی به نام فوجتی اهل ایتالیا با دیگر معلمان خارجی به ایران آمد.

او دروس نظری فیزیک، شیمی و داروسازی را به کمک مترجمش، میرزا رضا کاشی، از روی نقشه و تصویر، به شاگردانش می‌آموخت. از آنجایی که برای آموزش عملی دروس داروسازی، نیاز به داشتن آزمایشگاهی در مدرسه بود، فوجتی در سال 1275 ق، همراه با فرخ‌خان امین‌الملک برای تهیه لوازم آزمایشگاه به اروپا سفر کرد. او در این سفر توانست وسایل مورد نیاز را با خود بیاورد و به این ترتیب با ساخت آزمایشگاه طبی و داروسازی، در گوشه کلاس، موفق به تدریس عملی دروس نیز شد. این معلم داروسازی همکار خوبی نیز برای دکتر پولاک، معلم پزشکی دارالفنون بود و برای اولین بار توانست در یکی از عمل‌های جراحی پولاک، بیمار را با اِتِر و کلورفورم بی‌هوش (هوش‌بَری) کند. در واقع، می‌توان او را از بانیان دانش بی‌هوشی به سبک جدید در ایران دانست. فوجتی، در سال 1279 ق، به ایتالیا بازگشت. در کتاب‌های ایرانی نام او کوکاتی، فکتی، فتکی و فکاته هم نوشته شده است.