بویس، مری

بویس، مری (1920- 2006 م)

Boyce,Mary

ايران‌شناس، زبان‌شناس، باستان‌شناس، سفرنامه­نگار و پژوهشگر انگلیسی

خانم بويس، آنچنان دلباخته و عاشق كيش زرتشت بود كه مختصر پس‌انداز و دارايي‌اش را وقف ادامة مطالعات آيين زرتشت كرد، وی هیچ‌وقت ازدواج نكرد و لذت فرزند داشتن را نچشيد تا بتواند تمام شعور و نيروي ذهن خود را بر ايران و كيش زرتشت متمركز سازد و از همان آغاز، مسائل مربوط به فرهنگ ايران باستان، به ويژه آيين زرتشتي را به گونه‌اي پي گرفت كه خيلي زود برجسته‌ترين چهرۀ روزگار خـود در اين زمينه شد. او در دانشـگاه کمبـریج در رشـتۀ باستان‌شناسی درس خواند و با درجة ممتاز تحصیلاتش را به پایان رساند. وی در سال 1944 م، به مدرسة مطالعات مشرق زمین در لندن وارد شد و به تحصیل در رشتة زبان‌های ایرانی پرداخت. در آن روزها نام‌آورانی چون مینورسکی، والتر هنینگ و سید حسن تقی‌زاده در این مدرسه تدریس می‌کردند. او در سال 1948 م، به تدریس متن‌های مانوی، پهلوی و پارتی در همین مدرسه پرداخت. پس از رفتن هنینگ به دانشگاه کالیفرنیا، بویس جانشین او شد و به مقام استادی در مدرسة مطالعات شرقی و افریقایی رسید. بویس، با نوشتن پایان نامه‌ای با نام مجموعه‌ سرودهای مانوی به زبان پارتی، دکتری خاورشناسی گرفت. وی استاد مطالعات ایرانی در مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی لندن، عضو انجمن شاهی آسیایی و استاد مهمان در دانشگاه ایندیانای امریکا بوده است. دلباختگی وی به ایران و به ویژه رخسارة زرتشتی آن، زمانی اوج گرفت که در سال 1966 م، در روستای زرتشتی‌نشین شریف‌آباد یزد، با کشاورزان تنگدست اما عمیقاً معتقد و متعصب در آیین خود به سر برد. پس از این اقامت یک ساله بود که نظریاتش دربارة این دین زیر و زبر گشت. مهم‌ترین اثر او تاریخ آیین زرتشتی است که تاکنون 4 جلد آن انتشار یافته و به فارسی هم ترجمه شده است.