هنينگ، والتر برونو هرمان

هنينگ، والتر برونو هرمان (1908 – 1967 م)

Henning, Walter Bruno Herman

ايران­شناس و زبان­شناسِ آلماني

رشتة خاص تحقيقات هنینگ، زبان­هاي ايران، از قديم­ترين تاكنون و تحولات آن­هاست. به عبارت دیگر او متخصص زبان­های باستانی ایران و پیشگام در پژوهش‌های آئین مانی بود. او در شناخت زبان­هاي پهلوي، پارتي و سغدي نظير نداشت؛ در زبان خوارزمي كه خود كاشف اسامي آن بود، پژوهشگری يگانه بود و بر اوستايي، پارسي باستان، ختني و بلخي كه خود او نیز آن­ها را نامگذاري كرده بود، تسلط كامل داشت. او همۀ زبان­هايي را كه به نحوي در پژوهش‌های ايراني به كار مي­رفتند، مانند سنسكريت، يوناني، لاتين، عربي، آرامي و سرياني مي­دانست و با زبان­هاي چيني و ايغوري نيز آشنا بود. او در سال 1950 م، به دعوت دولت ایران به جنوب ایران سفر کرد و کتیبه‌های سرمشهد، نقش رستم و کرتیر را مورد بررسی قرار داد. به عقيدة مجتبي مينوي: «هنينگ از محققان بزرگ و استادان صاحب رأي در السنة قديم ايران بود». مهرداد بهار مي­گويد: «در دو سه سالي كه با او درس مي­خواندم، اندك اندك از صورت يك انسان خارج شد و براي من خدايي شد كه پيوسته خود را در قياس با او هيچ مي­ديدم.» او همچنین، استاد راهنمای دورة دکتری احسان یار شاطر بوده است.