ابونصر علی ابن احمد مشهور به اسدي توسي
تخلص: اسدی
قرن: پنجم هجری
سال تولد ـ فوت: ………. ـ 465 ق
محل تولد ـ زندگي ـ فوت: توس ـ توس، آذربایجان، ارانِ کاشان ـ ……….
دوران: ابونصر فولادستون، سلطان ابراهيم غزنوي
آثار: لغت فرس یا فرهنگ اسدی؛ مثنوی گرشاسپ‌نامه
توضيح: اسدي، از علماي لغت و از استادان حماسه‌سرا بود. او گرشاسپ‌نامه را به سبک شاهنامة فردوسی، در 9000 بيت سروده است. وی به داستان‌سرایی گرايش داشت و به نظم داستان‌هایی که از بسیاری جهات به شاهنامه فردوسی نزدیک است، پرداخته است. موضوع این کتاب داستان پهلوانی است به نام گرشاسب که برحسب روایات نریمان، نیای رستم بوده و در هند و سایر کشورها رزم‌ها کرده و نام‌آور شده است. این کتاب در تاریخ ۴۵۸ ق یعنی ۵۸ سال پس از اختتام شاهنامة فردوسی به انجام رسیده است.
گرشاسب نام‌ها، از روی گرشاسب نامه‌ای که ابوالمؤید بلخی شاعر و نویسندة قرن چهارم به نثر در آورده است، اقتباس شده و ظاهراً جزو داستان‌های شاهنامه ابومنصوری هم بوده است. گرشاسب‌نامة منظوم، با اصل داستان اختلاف چندانی ندارد و اسدی تغییری در آن اعمال ننموده است.
اسدی در تألیف این کتاب خدمتی در خور ستایش به زبان فارسی کرده و این منظومه بعد از شاهنامة فردوسی، با ارزش‌ترین منظومة حماسی فارسی است.
از زادروز و نيز محل خاكسپاري اين شاعر بزرگ، اطلاعي در دست نيست.