ابوعبدالله محمد ابن عبدالملک مُعِزّی نیشابوری ملقب به اميرالشعرا
تخلص: معّزی
قرن: پنجم و ششم هجری
سال تولد ـ فوت: احتمالاً ۴۳۹ ـ 520 ق
محل تولد ـ زندگي ـ فوت: نیشابور ـ خراسان، هرات، نیشابور، اصفهان ـ مرو
دوران: سلطان ملکشاه و سلطان سنجر سلجوقی
آثار: دیوان اشعار
توضیح: معزّی، یکی از شاعران بزرگ ایران است که همواره او را در صف مقدم شاعران پارسی‌گوی قرار داده و به استادی و عظمت مقام ستوده‌اند. ویژگی عمدة شعر معزّی سادگی آن است؛ وي معانی بسیار پیچیده را در الفاظ ساده و خالی از تکلّف ادا می‌کرد.
امیرالشعرا، از شاعران خراسان بود. پدر او نیز شاعر عهد سلجوقی و امیرالشعرای آلپ ارسلان بود که در آغاز دولت ملکشاه در قزوین بدرود حیات گفت. معزی می‌گوید پدرم در دم واپسین مرا به سلطان ملکشاه سپرد.
امير معزّي در 81 سالگي درگذشت و در مرو به خاك سپرده شد.
اشتراک گذاری مقاله :
Array