معرفی مجموعه کتاب های ایران فرهنگی
درباره دکتر داریوش فرهود
این بنیاد از سال1354 فعالیت خود را آغاز کرده است و درسال 1395 به ثبت رسمی رسیده است ..هدف اصلی این بنیاد ،ارتقا سطح فعالیت های پژوهشی و فرهنگی می باشد.استفاده از تجربیات دانش‌آموختگان و علاقه‌مندان به علوم پژوهشی برای افزایش سطح معلومات جامعه، ارتقاء سطح دانش و بینش عمومی تلاش برای سازماندهی دانش‌آموختگان و دست‌پروردگان دکتر داریوش فرهود در مراکز آموزشی وابسته، اعطای جایزه و نشان علمی، فرهنگی و آموزشی بنیاد به دانش‌آموختگان و حمایت‌های مالی از علاقه‌مندان ، دانش‌آموختگان و نخبگان آموزش متوسطه و عالی کشور برای اعتلای اهداف علمی، فرهنگی و هنری بنیاد، تأسیس، تجهیز، حمایت مالی و معنوی مراکز فرهنگی، هنری و آموزشی و وقف عام به نام بنیاد، همکاری با مقامات کشوری، استانی و محلی به‌منظور ایجاد مجتمع و موزه فرهنگی، هنری و آموزشی برای ارتقاء سطح فرهنگی مردم،از اهداف بنیاد می باشد.
آلبوم تصاویر
چو ایران نباشد تن من مباد من از دیرزمان در کنار رسالت شریف پزشکی، به ادبیات، شعر، هنر و موسیقی علاقمند بودم و همیشه دیگران را به خواندن، فکر کردن و شاد زیستن تشویق می‌کردم. مرحوم پدرم که استاد ادبیات فارسی و عربی بودند، از همان دوران کودکی، سخنان زیبای شعرا و متفکران ایرانی را برای من زمزمه میکردند. شاید علت اصلی علاقه و خط فکری من، همین خوانش‌های ایشان در آن دوران بود که تا به امروز بر روح و جان من نقش بسته است. من با چنین پشتوانه فکری و یادآوری خاطرات خوش آن دوران بزرگ شدم. من از سالها پیش در مناسبت‌های مختلف، حرف‌ها و دلنوشته‌هایم را به صورت یادداشت‌های کوتاهی ثبت می‌کردم. به اصرار دوستان و از آنجایی که این یادداشت‌ها به پسند ایشان درآمده بود، تصمیم گرفتم این یادداشت‌های پراکنده را به صورت مجموعه کوچکی جمع‌آوری کنم. در کنار این کوته‌نوشته‌ها نگاهی نیز به سایر دل مشغولی‌ها، برگزیده‌هایی از شعرا و نویسندگان جمع‌آوری شده انداختم: از همان دوران کودکی اشعار، شاه‌بیت و دوبیتی‌های شاعرانی همچون سعدی، حافظ، مولانا، خیام و ... مرا به وجد می‌آورد. آن شعرها را با خود زمزمه می‌کردم. رفته‌رفته که بزرگ شدم و معنای زندگی را درک کردم این اشعار حال و هوای زندگی‌ام را تحت تأثیر قرار می‌داد و مرا به فکر فرو می‌برد. اشعار گاهی می‌توانستند مسیر زندگی و تفکر آدمی را دگرگون کنند. گاهی بعضی از شعرها طوری مرا مجذوب می‌کرد که گویی سوار بر قالیچه‌ای طی می‌کنم و از این جهان به جهان دیگری می‌روم. همیشه اشعار مورد علاقه‌ام را با خط زیبا می‌نوشتم و جایی قرار می‌دادم در زمان فراقت از روزمرگی‌ها، این اشعار آرامم می‌کرد و به تلاشم ادامه می‌دادم. بعدها با خود فکر کردم چقدر خوب میشود این اشعار و تک بیت‌های ناب را در اختیار دیگر دوستانم قرار دهم، بنابراین، همیشه تعدادی از این اشعار را با خود به جلسه‌ها و سمینارها می‌بردم چرا که معتقد بودم، سخنان دلنشین و حکیمانه می‌توانند حال آدمی را همچون جرعه آبی در کویر خوب کنند. این کار مورد استقبال قرار گرفت و من متوجه شدم همۀ ما به همین سروده‌های لطیف روحیه بخش نیاز داریم. بنابراین تصمیم گرفتم تمام اشعاری که علاقه قلبی به آنها داشتم و آنها را مناسب حال و احوال مردم و روزگار می دیدم جمع‌آوری کرده و در کتابی بیاورم؛ چراکه در دنیای ماشینی امروز و کمبود زمان، نمی‌توان از مردم انتظار داشت که مثنوی معنوی، کلیات سعدی و غزلیات حافظ را تمام و کمال بخوانند، اما می‌توانند برخی از اشعار ناب و شاه بیت‌های آنان را با خود زمزمه کنند و روحشان را با چنین اشعاری جلا بخشند. از زمانی که به یاد دارم تا به امروز، همواره اخبار را از طریق روزنامه و رادیو دنبال می‌کردم و همانطور که همیشه شاه‌بیت‌ها را همچون دُری از دل کوه استخراج می‌کردم. مطالب ادبی، سیاسی، اقتصادی، هنری، فرهنگی و .... که احساس می‌کردم خواندی و جالب هستند و یا انسان را به تفکر وامی‌دارد را نیز جدا کرده و گاهی تعدادی از آن را کپی و اگر مناسب مجلسی بود، پخش می‌کردم. حدود دو یا سه سال پیش با انبوهی از بریده روزنامه‌های چندین سال مواجه شدم. نگاهی به برخی از آنها انداختم، مطالب مربوط به 40 - 50 سال گذشته تا به امروز بود، آمار و ارقام، خواندنی‌ها، دانستی‌ها، دیدنی‌ها، مصاحبه‌ها، نقشه و تاریخ و ... می‌توانست به شکل چند فصل از کتاب باشد، مروری بر تمام مطالب خواندنی ایران و جهان متعلق به سالهای گذشته تا امروز، مطالبی که من از دل روزنامه‌ها طی چندین سال بیرون آوردم و احساس می‌کنم خواندنشان خالی از لطف نباشد.
اطلاع رسانی آقای دکتر فرهود درباره شبکه های اجتماعی مربوط به ایشان